Sen inanma gönülden çıkmış, gözden ıraklara,
Ne dağlar ayırdı, ne rüzgar attı uzaklara..
Feryat etme gülistan bağında bülbüle inât ;
Ey biçâre !
tutmaz yıkılmışsa, artık istinat !..
Güya perçinlemiştim gözlerimle duvarlara,
Ne fayda, sesim yetişmiyor
artık uzaklara..
Billur sularda yıkadım, sâf-i temiz sevdamı..
Meğer bir tuzakmış, tebessümle aşkın devamı..
Yâr murad ettim, zülfünle girmek için toprağa ;
Madem seviyordun söyle, neden gittin uzağa ?
Kol kolayım çiçeklerle harman olmuşum çıkmam.
Ölsemde, Hak’kın nurundan gâyrı olana bakmam
