bir çocuğun gözünde açarmor dağların yasemin uykusubir kaval sesi düşer ovayabozkırın ortasında gül açarçünkü bir adam vardıayazda bile milletine güneşadı: Mustafa Kemal Atatürk bir ırmak gibi akardı halkın içindencepheye omzunda umut taşıyan analar gibiyumruğu kınalı asker, kalbi çocukbir milletin kalbini harf harf diriltenkitap gibi, marş gibibir halk...
Devamını Oku(23 Nisan’a, çocuklara, Atatürk’e) Gözlerinden bal damlar bu sabah çocukların,bayramı elleriyle tutar gibi.Atatürk’ün kalbinden düşmüş bir ışıkyürür yavaş yavaş mahalle aralarında.Bir mendile sarılmış egemenlikbir kurdeleyle saçlara tutturulmuş… Birinin ayağında yamalı lastik,öbürünün düşlerinde yıldızlar var.Ama hepsi aynı türküyü söylüyor içlerinden:“Bugün bizim günümüz,biz yarının umutlarıyız!” Toprak...
Devamını OkuBir Gamze vardı,yudumladığı gülüşü,geceyi yarıp içime düşen yıldızlar gibi,düşlerimden söküp aldı,bir gece…Yavaşça yürürken izlediğim topraklarda,kanla boyanmış yıldızları saydım.Gecenin nefesi,yavaşça tenime dokunan bir rüzgar gibi,ve her bir adımdatoprağın dilinden çıkan acıyı hissettim. Savaşın adı vardı,ama kimse bilmedi…Ne kadardı, sence?Bir rüzgar mı,yoksa kırık bir kucak mı,bizi...
Devamını Okuanlıyor musun…?gökyüzü bile kıyamıyor üstüme inmeye bazenbir mavi var, delik deşik,duaya benzemeyen sessizlikte kuruyor içimsürgün edilmiş bir gül gibitenimde sızlayan topraklara bakıyorumçocukken sakladığım düşlerimşimdi büyüyememiş yaralarla konuşuyor kendi içimde yandımüzerime kapatılmış bir gümüş tabak gökyüzüparmaklarımın ucunda bir ömürşefkatle değil, hayalle kesilmişsusuyorum, çünkü ne söylesemyeniden doğacak...
Devamını OkuEla, o sabah pencerenin önünde otururken, kahvesinin dumanı camda ince bir buğu bırakıyordu. Dışarıda rüzgâr, sokaktaki solgun yaprakları oradan oraya savuruyordu. O yapraklar gibiydi bazen, bir yere ait ama hep bir yerlere savrulmaya hazır. Evinde her şey çiçek gibi düzenliydi, ama...
Devamını OkuEla, evin içinde dolaşan bir gölgeydi artık. Yalnızlık, saçlarının arasına saklanmış; sesi, duvarlara çarparak kırılmıştı. Kalbindeki neşeyi, yıllar önce bir yerlerde düşürmüş ve bir daha bulamamış gibiydi. O ev, zamanla sıcaklığını yitirmiş, sessizliğin mezarlığına dönmüştü. Her sabah, yataktan kalktığında yüzüne çarpan...
Devamını OkuEla, günlerdir ateşler içinde yatıyordu.Yanakları, sabah güneşinin kızıllığını andırıyor; dudakları, kuruyan bir ırmağın çatlak kıyılarına benziyordu. Ağrılar, ruhuyla birlikte bedenini de oymuştu sanki. Eşi, Ela hasta diye birkaç gündür içki içmiyor, dışarı çıksa bile eve çabucak dönüyor; kapıdan girer girmez...
Devamını OkuEla, içindeki gücü ve sevgiyi hiç kaybetmeden her gün yeniden doğuyordu. Eşinin iyileşme süreci zorlu, acılı ve sabır gerektiren bir yolculuktu, ama Ela’nın kalbi, her zorluğun üstesinden gelebilmek için yeterince genişti. Ev, iş, alışveriş, yemek derken gündelik hayatın rutinleri ona ağır...
Devamını OkuBazı insanlar vardır, adımları dua gibi… Girdiği yeri iyileştirir, baktığı yeri onarır, konuştuğu yere umut eker. Ela’nın sabrı anlatılmaz, dokunulur.Bir sabahın ince serinliğinde, perdeyi aralayan o ilk ışık gibi. Yavaşça yayılır…Gürültüsüzdür ama yerini belli eder.Ela da öyle biriydi.. O ışık...
Devamını Okula, aynanın kırık kenarlarına yaklaştı. Her parça, geçmişin silinmeyen izlerini taşıyor gibiydi; her kırık, kaybolan bir şeyin hatırlatıcısıydı. Yansıması, bir zamanlar sahip olduğu yüzün çok uzağında, bulanık ve dağınıktı. Gözleri, kırıkların içinden kendini bulmaya çalışırken, yüz hatları bile birbirine karışmış, kimlik...
Devamını Oku
