Sen gittin ya,zamanın eli artık geri sarmıyor…Bir sabah ezanı gibiboynuma dolandın,içimde eksik kalan bir kıble gibi.Ne zaman secdeye varsam,adı seninle başlıyor tüm dualarım. Kaderimi sana doğru büktüm ben,sense bir hançer gibitam ortasından yırttın kalbimi.Bir sabah kuşu gibiçırpınan içimdeki huzurukırık dallarda unuttun.Ne bir...
Devamını OkuVe ben şimdi,geceye inattül gibi ince bir umut serpiyorumşehrin unuttuğu kaldırımlara.Gözlerimden değil,kalbimin çatlağından sızıyor ışık.Karanlığı yırtan bir gülümseyişleyeniden başlıyorum kendime. Gömülen kardelenlerin ardındantoprağa dua olurken ellerim,gök bana bir kelime gönderiyor:"Devam..." Bir kadın, bir kadın dahasığınmıyor artık hiçbir şeye,ne unutuşa,ne merhametsiz zamana.Kendi göğsüne yaslanıpkendi kalbine sığınıyor....
Devamını Oku“Dal seni bekler; bazen gövdenin en derininde, sızlayarak.” Beni en çokgitmeyenler incittiadını hâlâgidenlerin arasına yazamadım.Bazen bir suskunluk,bir gidişten daha fazlasıdır.Sen, işte öyle kaldın içimde. Bir çekmece vardı,gövdemin tam sol yanında…içinde buruşmuş hayaller,göndermeye cesaret edemediğim bir mektup,ve bir kalemin ucundasana değmeden...
Devamını OkuBiliyor musun,içimde her gece ölen bir umut var,ve sabah olmuyor hiçbir dua ardınca.Aynaya değil,gölgeme bile yabancılaştım artık.Sesim değişti,gülüşümde un ufak bir hicran tortusu,dokunduğum her anı,elimde parçalanıyor. Kendimi teselli ettiğim masallarçoktan küle döndü.Güvendiğim omuzlarmeğer benim en çok ağırlığımı tartan terazilermiş.Ve ben,ihanetin tırnak izleriniyastığımda...
Devamını OkuYorgun bir bahar gibi uyandın bu sabah,Çamaşır ipine asılmış son umudun ıslaktı.Perdenin aralığından giren ışık,Faturası ödenmemiş bir sabrın yüzüne vuruyordu.Eline yapışmış un değil,Eksilmeyen borç defterinin tozuydu. Gözlerinin kenarına biriktirdiğin kırgınlık,Çocuklar duymasın diye yutulan bin çığlık…Ocağa konacak yemeği düşünürken,Okuldan aç dönen...
Devamını OkuBir zamanlar kaybolmuş bir harita buldum,Ve o harita,Beni içime doğru götürdü.İçimdeki denizlere,Bütün dalgaların birbirini kucakladığı,O saklı koylara…Ve ben,Yolculuğumda kendimle tanıştım.Yol,Bazen bir nehir gibi akıp gitti,Bazen bir orman gibi sıklaştı,Ama her seferinde,Bir adım daha atmamı sağladı.Adım atarken bile,Ayağım yere basmadan yükseldi. İçimde,Bir çiçek henüz...
Devamını OkuHaziran’a bir not bıraktım bu sabah:“Onu gördüm yine rüyamda,gökyüzü turuncuydu,elleri hâlâ ceplerindeydi…” Serin bir gölgeydi bakışı,sanki gülümsemeyi unutmuş bir çocuk gibi.Ama içimde hâlâbir yaz mevsimi gibi çiçek açıyordu adı. Gittiği sabah,içimde bir saat durmuştu.Zaman hâlâ yürürkenben hep o durakta bekledim. Bir mendil kadar hüzün,bir tren camı...
Devamını OkuO sabah şehir uykusunu henüz silmemişti,Güneş, dudaklarını usulca büküyordu ufka.Sen geldin…Yüzünde rüzgârın ilk çizgisi, üstünde yaz olmayan bir Haziran serinliği. Benim içime karanfil gibi düştün.Kokusuz, adı konmamış,Sapasağlam bir yerin oldu kalbimde.Bütün aylardan yalnızca Haziran, sana benzerdi Artık.Sıcağın içindeki serinliği sen getirmiştin,ben...
Devamını OkuAdamlık bir gömlek değil ki giyip çıkarasın,Bir etiket değil ki her ortama yapıştırasın.Adamlık, sabahın kör karanlığındaEkmeğini ararken, çocuğunun hayalini de sırtlamaktır.Gece herkes uyurken, sevdiğinin alnına huzur bırakabilmektir.Adamlık; gür sesle değil, yumuşacık bir “Ben buradayım”la başlar. “Adamım” diyor ama…Kendi gölgesini bile...
Devamını OkuHerkes doğduğu avlusunu sever…Çünkü orası kalbin ilk çırpınış yeridir,ilk düş, ilk diz kanaması,ilk gülüş, ilk “gel içeri artık” sesi. Güneşin başka türlü battığı,ekmeğin yanına tuz kadar anı serilen yer…Annenin serin eli,babanın gölgede bıraktığı sigara kokusu,kardeşinin koştura koştura büyüdüğü taşlık. Avluda serili...
Devamını Oku
