Toz kokan defterlerin arasında,daha mürekkebi kurumamış bir çocuktu o.Ellerinde tebeşir tozu,gözlerinde mavi mürekkep lekeleri,kalem tutması gereken parmakları,şimdi bir tüfeğin soğuk metaline sarılı. Okulun kapısı ardına kadar açıktı hâlâ,rüzgâr içeri üşüyordu,bir öğretmen, yoklama defterini kaldırdı,sınıf bomboştu. “Ali?”Ses yok.“Mehmet?”Ses yok.“Mustafa, Hüseyin, Osman?”Sınıf dolusu sessizlik,ve duvarda...
Devamını OkuKocamı, hayatın ortasına geldiğimde tanıdım.Evet, Can… Hayat sahnesinin dramatik oyuncusu. Psikoloğuyla yollarını ayırmaya karar verdiği o gün başladı her şey. Hep güler yüzlü bir kadındım ben,Topukluların üstünde,Televizyon sunucusu edasıyla konuşan biri.Mahalledeki kurye çocukla bile, sanki canlı yayındaymışım gibi sohbet ederdim....
Devamını OkuGece, perdelerin arasından sızan son ışığıyla dudaklarıma dokunuyor, ve ben, eski taş sokakların tozlu taşlarında yürürken, her adımım bir geçmişin yankısı gibi çoğalıyor. Rüzgar, çatılardan süzülüyor, çürümüş yaprakların arasından, ve her yaprak bir sır taşıyor düşlerimin en gizli odalarına. Ben,...
Devamını OkuBazen insan saklar kendini…Gözlerden değil, en çok da kendi kalbinden.Yarım kalmış cümlelerin gölgesine sığınır,kimsenin bilmediği bir defterin arasında kurumuş bir yaprak olur.Kalabalığın ortasında değil,en çok kendi kalbinin ücra köşelerinde.Sözleri yastığın altına koyar,gözyaşlarını kimselerin bilmediği ceplere.Ve bekler…Bir ses, bir koku, bir gülüş…Hayatın...
Devamını OkuDüşün ki,yüce bir dağın doruğunda rüzgar, yıldızların arasına sıfırlanmış sessizliğe uzanıyor…Ve ben, penceresiz bir odada, rutubetin ve eski taşların arasında,hafifçe başımı kaldırıp çatlak duvarlardan bakıyorumay ışığının unuttuğu gölgelere. İçimde dolaşan anılardabir anne, bir baba, bir çocuk;ve adım attığım taşlardasessiz bir şarkının notaları yavaşça kırılıyor,romatizma...
Devamını Oku“Bazı günler vardır… takvim yapraklarında sıradan görünür, ama insanın içinde sessizce çiçek açar.” Bugün,kimselere haber vermeden,göğsümde küçük bir şölen kurdum.Ne davetiye var ne pasta,sadece ben ve içimdeki sessiz çocuk,el ele oturduk,göz göze gülümsedik. Rüzgâr pencerenin perdesini hafifçe araladı.Dışarıda gökyüzü,bir yerlerden sakince “iyi ki” diyordu.Çiçekler...
Devamını OkuDeliliğin eşiğinde değilim artık, tam ortasındayım.Bir gün batımı var önümde; kızıl bir yara gibi açılıyor gökyüzünün teninde. Gözlerime sızan o ateş rengi, içimde bin yıllık suskunlukları uyandırıyor. İnsan bazen, akşamüstünün o ağırbaşlı sükûnetinde, kalbinin ne kadar kırık olduğunu fark eder....
Devamını OkuCan’ın ardından hayatımda yıllar boyu süren bir kış vardı.Geceler öylesine uzun, günler öylesine ağırdı ki, bazen nefes almak bile zor geliyordu.Ama bir sabah, ilk kez güneşin gözlerime vurduğu o an, içimde bir kıvılcım belirdi.O kıvılcım, ‘artık bitmeli’ dedi.Yeniden doğmanın tam zamanıydı.Kendi...
Devamını Oku"Her şeyin üzerine bir çizgi çektiğimde, içimde hâlâ bir ses kalıyor:"Ben hâlâ buradayım. Ve anlatacak güzel bir hikâyem var..."Bu yazı, kendini en çok inciten yerden yeniden sarabilenlere…" Yaptığım tüm hatalar için kızıyorum kendime.Kırdığım kalpler için, kendi kırılganlıklarıma kulak tıkadığım için…İnsanlara...
Devamını OkuBazen bir bakış, bir sessizlik, bir unutuluş yeter...Sana iyi gelmeyeni sevmekle direnmek arasında kalırsın.Sonra bir sabah, yorgun ama kararlı bir “yeter” yankılanır içinde.Ve o tek kelimeyle; kendinden, susuşlarından,kıyamadıklarından vazgeçersin.Ama aslında neye “vazgeçtim” dediğinien çok da sen bilirsin… Bazen uyanmak bile...
Devamını Oku
