"Benim güzel zeki annemin çocuk telaşında saklı sadakat dersi" Bazı çocuklar sessizce büyür. Annem öyle değilmiş . O, zekâsıyla kımıldayan, merakıyla dünyayı kurcalayan bir çocuktan fazlasıymış. Düğmeden damak çatlatan yemek uydurur, iplikle oyun kurarmış. Mahalledeki büyük ablalatından öyle yada böyle renkli...
Devamını OkuBir duvar kenarında doğdu,Adı duyulmazdı, sesi cılızdı belkiRüzgâr tanırdı onu,Her sabah, göğün kederli yerinden uçarcasına geçerdi. Kırık kanatlı bir serçeydi,Ne şarkılara sığdı,Ne gökyüzünün bildiği kuşlara benzedi.O, sessizliğin içinden çıkan bir çığlıktı. Kanadında çocukluğun kırılmış oyuncakları,Gözlerinde büyümek zorunda bırakılmış bir kız çocuğunun...
Devamını OkuBir ülkenin en derin kökleri, annelerin ellerindedir. Toprağın altındaki nehirlerin, dağların, ormanların taşıdığı sırlar gibi, annelerin gözlerinde bir okyanus gizlidir. O okyanus, denizlere benzer. Bazen hırçın dalgalarla coşar, bazen bir çiçeğin kırılgan rüzgârında usulca sallanır. Ama her zaman yeniden doğar, asla tükenmez. Anneler, görünmeyen...
Devamını OkuSusmakla başladı,içime doğru büyüyen eski zaman göçleribir çiçeğin boynunu bükmesi gibibilmeyenler baktı, ben bildim…sustum. Ben hiç eğilmedim alnıma kazınan yazıya,ne kalemim razı geldi yalanane kelamım diz çöktü boş sevdalara.Yine de umut ettim…elleri kirli bir geleceğeyüreğimle süt döktüm. Hatırlıyorum,balkonların diliyle konuşan geceleri,babamın hıçkırığını duymakbir çocuğun ömrünü...
Devamını OkuBir evin içinden geçtimduvarlar annemin elleri kadar sıcak,ama sesler hep aceleci.Çaydanlığın buharındakendime bir masal yazdım,her yudumdabiraz daha büyüdüm. Koltuklar ağırdı,çünkü üstlerindeyorgun akşamlar otururdu.Babamın ceketi duvarda değil,omzunda taşırdı kışı.O gülümseyinceçamaşır ipinde serçeler öterdi sanki. Ben mi?Ben bir halının desenine gizlenmiş çocuktum.Bazen bir kuş olurdu...
Devamını OkuBir mendil düştü çocukluğumun cebinden,Annem kokuyordu…Kimi zaman aç kaldığımdaKimi zamansevgiye doyduğumdaHep oradaydı:Avuç içi kadar umut,Kenarında mor iplikten dua… Kendimden geçtim bir sabah vakti,gökyüzü benden daha suskundu.Annemin omzundan düşen yorgunluğuyerden alıp cebime koydum.O an anladım,bazı yükler valize değil, yüreğe sığar. Babam?Sesinde kaldı en çok özlediğim sessizlik.Bir hıçkırık...
Devamını Oku19 Mayıs’ın Gölgesinde... Sabahın serinliğiyle açtı gözlerini Karadeniz.Simsiyah bir yorgunluk çökmüştü kıyılarına;dalga bile titriyordu. Bandırma Vapuru,bir milletin kaderini sırtlamış dadalgaları yara yara yaklaşıyordu kıyıya. Tarih 19 Mayıs 1919’u gösterdiğinde,toprak, ilk kez umutla titredi.Samsun o sabah sadece bir şehir değil,bir milletin alnına düşen...
Devamını OkuVe biz, o eşiğin kadınlarıyız. Hayâ ile var olduk, ağırbaşlılıkla büyüdük. Ama her suskunluğumuzu, her şiirimizi, her satırımızı fırsat sananlara bugün bir çift sözümüz var: Biz şiir yazarız, siz aşk sanarsınız. Biz selam veririz, siz umut sanarsınız. Biz insan gibi...
Devamını OkuBir hicabın içine saklandı çığlıklarım,Söylenmeden büyüdü ,taş duvarlarda yankı.Yüzümdeki gülüş, paslı bir maskenin ardındaYarım kalmış bir isyanın ıssız suretiydi.Silinmiş, unutulmuş bir umudun yalnızlığıydım. İçimde bir suskunluk var:Kırık bir aynada hapsolmuş,Sırlı bir yansıma gibi,Zamana yenik düşmüş bir hatıra... Yitirilmiş bir kimliğin izinde...
Devamını OkuSen,yağmurdan arta kalan toprak gibi kokan,göğsünde çırpınan güvercinlerisusarak sakinleştiren kadınsın. Sabahı yoğurup akşamı mayalayan ellerinlebir lokma ekmeğe gül dokudun,çay demlerken içine kattığın sabırlabir ömrü tatlandırdın sessizce. Yıkılmadın...Çünkü senin sırtını dayadığın dağsende doğdu;kimsesizliğin göğsüne yorgan oldun,çırpınan her yüreğe liman. Gözlerin,geceyi örterken bile içinden yıldız fışkıranbir tül...
Devamını Oku
