Ela, içindeki gücü ve sevgiyi hiç kaybetmeden her gün yeniden doğuyordu. Eşinin iyileşme süreci zorlu, acılı ve sabır gerektiren bir yolculuktu, ama Ela’nın kalbi, her zorluğun üstesinden gelebilmek için yeterince genişti. Ev, iş, alışveriş, yemek derken gündelik hayatın rutinleri ona ağır...
Devamını OkuBazı insanlar vardır, adımları dua gibi… Girdiği yeri iyileştirir, baktığı yeri onarır, konuştuğu yere umut eker. Ela’nın sabrı anlatılmaz, dokunulur.Bir sabahın ince serinliğinde, perdeyi aralayan o ilk ışık gibi. Yavaşça yayılır…Gürültüsüzdür ama yerini belli eder.Ela da öyle biriydi.. O ışık...
Devamını Okula, aynanın kırık kenarlarına yaklaştı. Her parça, geçmişin silinmeyen izlerini taşıyor gibiydi; her kırık, kaybolan bir şeyin hatırlatıcısıydı. Yansıması, bir zamanlar sahip olduğu yüzün çok uzağında, bulanık ve dağınıktı. Gözleri, kırıkların içinden kendini bulmaya çalışırken, yüz hatları bile birbirine karışmış, kimlik...
Devamını OkuZaman rüzgarıyla savruluyorken Dağlarında kar olduğum biri var Yürek aşk odunda kavruluyorken Yüreğinde har olduğum biri var Özümü bağlayıp kaldım özüne Belli ki sevgimle girdim gözüne Koşulsuz inandım her bir sözüne Dünya ahret var olduğum biri var Gözümü budaktan sakınmadım...
Devamını OkuYine yolları koydun aramıza,Aklında müebbet ayrılıklar mı var?Bu bir ceza mı?Adil değil yaptığın sevgili,Ben her anımı seninle örüyorken,İlmek ilmek, uzun uzun, sabırla… Sen beni ağlatıyorsun,Ve ben, gözlerimde kaybolan ışıkları arıyorum.Haydi, bir ses ver,Ruhum mutmain olsun,Bir adım at da dünya yeniden kurulsun! Varlığına alışmışım...
Devamını OkuBen, merhametli insan severim,Kalbi nasır tutmamış, gözleri hâlâ ıslak olanı,Her bakışında umut ışığı yananı,Ve kalbinin derinliklerinde kaybolmuş hayalleriyle,Herkese minik bir iyilik fısıldayanı severim. Sonsuzluğun yükünü hissetmeden,Sadece başkalarına umut bırakmak için ağır adımlarla yürüyeni severim.Yol yordam bileni,Sözünü terazide tartanı,Tatlı diliyle iç...
Devamını OkuEla, günlerdir ateşler içinde yatıyordu.Yanakları, sabah güneşinin kızıllığını andırıyor; dudakları, kuruyan bir ırmağın çatlak kıyılarına benziyordu. Ağrılar, ruhuyla birlikte bedenini de oymuştu sanki. Eşi, Ela hasta diye birkaç gündür içki içmiyor, dışarı çıksa bile eve çabucak dönüyor; kapıdan girer girmez...
Devamını OkuZamanın dişleriyle kemirdiği bir sabah,Sokaklarda şeker kıran çocuk sesleri,Gözlerinde bayramı yeni öğrenen bebekler,Ve ben, yılların suskunluğu içimde, seni bekliyorum. Yeni evlerin pervazına asılmış mutluluk,Kına kokulu avuçlar, kapılarda dualar,Ama masamda eksik bir ses,Bardağımda bekleyen soğuk bir çay. Yollar insan taşıyor sırtında,Gülüşler düşüyor kaldırımlara,Ama senin gölgen...
Devamını OkuEla, o sabah pencerenin önünde otururken, kahvesinin dumanı camda ince bir buğu bırakıyordu. Dışarıda rüzgâr, sokaktaki solgun yaprakları oradan oraya savuruyordu. O yapraklar gibiydi bazen, bir yere ait ama hep bir yerlere savrulmaya hazır. Evinde her şey çiçek gibi düzenliydi, ama...
Devamını OkuBazı yerler vardır, ayak bastığınızda sizi bir çocuk gibi sarıp sarmalar. Bazı sokaklar vardır, yürüdüğünüzde size geçmişi fısıldar. Sımsıcakolur içiniz. İşte Yozgat, benim için tam da öyle bir yerdi. Sadece doğduğum yer değil, büyüdüğüm, olgunlaştığım, edebi, vefayı, şükrü öğrendiğim yuvaydı....
Devamını Oku
