Doğdum doğalı hep sancılarım vardı ana kucağından mahrum başımı okşayan baba şevkatinden yoksun
Merhemi kâr etmeyen acı,sancılarım vardı
Ölüyorum acıdan desem yeridir.
Ve sen koşup derman olur musun bilemem bu derin yarama.Çocukluğumda öğrendim acıyla yaşamayı, katlanmayı,olgunlaşmayı
Gözyaşlarımı ya içime akıtmayı,yada kuytu bir köşede ağlamayı seçtim
Kimseye yük olmadan ne bir omuz aradım nede başımı okşayan el aradım.
Gençliğim ah ah gençliğim
Sanki derdim yokmuş gibi
Birde yürek acısı yaşattı bana sevdalandım hemde Ferhat gibi bedenimi çok hırpaladım az peşinden koşmadim kaç gece uykusuz kaldım düşünmek ten, sabahı bir ettim aşkından ölüyorum desem gelip yüreğime su serpecekmiydin bilemem.
Şimdi geldim yolun sonuna ilerisi bastonla arkadaş olmak var, hatıralarla boğuşmak var
Ne faydası var keşkenin hiç geriye ne gelecek ki koca bir hiç
Sen yoksun bense yoksunum, sensiz olmuyor be olmuyor sensizlikten gün be gün azar, azar ölüyorum sense bihabersin hay albızlar alsın canımı kurtulasın benden, dilimden acınası halimden
Hasretinden ölüyor bu can ölüyorum vefasız ölüyorum…
