Kurban bayramını eda edeceğimiz bu günlerde caddelerin ve çöplerin yanı adete atıklardan kurulmuş bir ordu üzerlerinde insan sağlığını tehdit eden milyonlarca sinek yine bu atıkların üzerine konacak sıcak olan bu ayda sağlımız üzerine tehdit yaratacak olması şimdiden bizleri düşündürmüyor değil.
Oysa ki Kurban Bayramının ilk günü, sabah erken saatlerde erkekler bayram namazını kılıp ibadetlerini yerine getirmek için camiye giderler. Daha sonra namazın sona ermesi ile birlikte insanlar kurban kesme işlemlerini usulüne uygun ve dinin emrettiği şekilde gerçekleştirirler. Kesilen bu kurban etinin üçte birlik kısmı yakın akrabalara, üçte birlik diğer kısmı fakirlere ve et alacak durumu olmayanlara, diğer üçte birlik kısmı ise kesen kişilerin kendilerine paylaştırılır. Etler dağıtıldıktan sonra bayram ziyaretleri başlar ve akrabalar, eş, dost ziyaret edilip bayramları kutlanır.
Kurban Bayramında insanlar birbirlerine hem maddi hem de manevi yönden yakın olurlar. Bu tür bayramlar bir ülke için çok önemlidir. Çünkü bu bayramlarda yardımlaşma ve dayanışma en üst safhadadır.
Yeryüzünde inancı ne olursa olsun, muhtaç olan herkesin imdadına koşmaktır kurban. Mazlumların sevincine, bayram neşesine vesile olmaktır.
Biz atalarımızdan paylaşmayı, sadece ihtiyaç sahibi bir insana veya kuruma destek olarak görmedik.
Bir insanın maddiyat dışında sevgiye, ilgiye, psikolojik desteğe veya güzel bir anı yaşamaya da ihtiyacı olabilir bunu hep kendimize düstur edindik.
Komşumuzun bırakın acı gününü milletimizin acısını toplum olarak paylaşmadık mı?
Kederde tasa da sevinçte bir olmadık mı?
Ekonominin bozulmasıyla beraber emekliler verilen bayram ikramiyesinden bile memnun olamadılar.Malumunuz çarşı pazardaki fahiş fiyatlar gündemden düşmüyor, herkes hayat pahalılığından yakınıyor. Haksız da sayılmazlar zira ay sonu gelmiyor, bütçeler açık veriyor, yurttaş neyi nerden kesersem diye kara kara düşünüyor
O zaman sormak lazım ne oldu bu millete gariplere yardım etmek birilerinin ihtiyacını gidermek, insanları sevindirmek, yoksulun evini bir mum ışığı da olsa aydınlatmak, kısaca onunla hayatı paylaşmak en kutsal görevimiz değil mi?
Yüzde 95’i hatta 98’i Müslüman olan bir ülkede yaşıyoruz diyen, tüm ibadetlerimi yapıyorum gururuyla diğer insanları küçük gören, kendince cennettin kapısını araladığını sananlara sormak lazım buna gerçekten inandınız mı?
Oysa ki paylaşmak kadar güzel bir şey yoktur. Vermek, malı mülkü olanlar düşünsün demekle olmaz.
Sokakta bir taşı da kaldırmak yardım etmektir, gülümsemekte bir gönüle girmektir.
Bilgiyi paylaşmak da vermektir. Unutma doğarken bilgisayar belleğine, fıtratına Seven insan bağışlar, seven insan esirger. Ne olur yaşamımızın balı tadı olan sevgi ateşini içimizden söndürmeyelim.
Şu an vücudunda yüz bin kilometrenin çok üzerinde yerine göre çapı milimetreden küçük olan damarlardan bir tanesi tıkandığında toprak olacağını düşün.
Yoksulluk benim kaderim olamaz diyor bu kadar verimli toprakları olan bir ülkede 25 liraya domates,4o liraya fasulye yemek istemiyor.
Kısacası vatandaş bayram öncesi nefes almak istiyor..
