Suskun bütün diller
Açmaz oldu çiçekler
Sus,pus oldu yürekler.
İnsan olduğuna pişman
Bir o kadar utanç duyar
Mazluma el kalkarken
Sus pus oldu yürekler
Sanma sana gelmez yeri
Bir gün kapına zalimin eli
Değerde tenine zehirli dili
Sus pus oldu yürekler
Nasibi dik dur eğilme sakın
Günü gelirse kopart al hakkın
Zalime aman verme sakın
Taşın dursun zalime çarkın.
