Kendime gönül koydum, öfkem kendi kendime,
Acı soğan gibiyim, dermanım öz derdime.
Salkım saçak dallara, bağladım yağmurları,
Bir ALLAH bilir, bir ben, kimse bilmez bunları !..
Kapıda asma kilit, zincir vurulmuş gülüm,
Bu şefkatli yüreğe, zehir zemberek dilim..
Uçurumda gibiyim, kafam dönüp duruyor ;
Aklım gitmiş başımdan, kalbim
” küt, küt” vuruyor.
Ne çılgın bir saattir, gecenin bir yarısı,
Yıldızların ışığı, ayın kırçıl sarısı..
Bir duvardan duvara, atlayıp duruyoruz;
Sabahı martılara, kuşlara soruyoruz..
Derin derin bir nefes, sırtımdan dökülüyor,
Terleyen küheylanın, bileği bükülüyor !..
Koştukça yokuşlarda, bin ölüp bin dirilir,
Şaklayan her kırbacın, bir diyeti verilir.
Sır mıdır, eşgal midir, tabutlar mezarlıklar,
Bize biçilmiş kaftan, size elem zorluklar !..
Altından bir kayığa, yalın ayak binmişiz..
Tek gaydada ağlayıp, bu dünyaya gelmişiz.
Şimdi açık perdeler, yollarımız gümüşten,
Sorulacak hesap çok, gelecekten geçmişten..
Yapayalnız bir nefer, yürüdükçe yürüyor..
O kendini dünyanın, ölümsüzü görüyor !..
