Yaşantımız içinde kendimizle vakit geçirme şansını çoğu zaman yakalama şansımız yok denecek kadar azdır. Bu fırsatı yakaladığımız anda ise kafamızı kurcalayan çirkinliği ve güzelliği test edecek bir ortama atarak kendimizle yeniden tanışmamıza da yardımcı olan değerli zaman dilimlerinden faydalanmak gerektiği inancında olan birisiyim.
Hayat şartlarının zorluklarından zaman zaman uzaklaşmak çok iyi gelmektedir insana bir hafta televizyon izlemezseniz motorine 2.56 krş zammın geldiğini duymayacaksınız. Erzincan Ilıç’ta Kanada’lı altın çıkaracak diye 9 canı kaybetmenin acısını duymayacaksınız. Televizyon da artık siyasilerin insanın gözünün içine bakarak söylediği yalanları duymayacaksınız aklımızla alay edildiğinin farkındasınız ama yapacak bir olmadığını düşünerek kendinizi sorgulayarak üzülmeyeceksiniz.
En iyisinin dere veya ırmak kenarın da oturup doğayla baş başa yaşamanın keyfini yudumlarken yalnız olmadığınızı da göreceksiniz. Etrafınız da uçan kuşların cıvıltısı yüreğiniz de yeniden yaşamanın sevincini sunacak size bundan güzel ne olmalı ki..
Bazen pandemi döneminde sokağa çıkmanın yasaklı olduğu günleri özlemiyor değilim ne sokaklara tüküren insana rastlıyorduk, nede trafikte magandaların arabanın camlarını yumrukladıklarını görüyorduk. İnsan bunları düşündükçe de yalnızlığın çokta güzel yönlerinin olduğunu düşünmekten geride duramıyoruz.
Yalnızlık bazen ihtiyaç, bazen tercih, bazen de zorunluluk oluyor. Yalnızlık aslında tek bir yönü olan bir şey değildir Yalnız kalma isteği dinlenmek, sakinleşmek, kendine yatırım yapabilmek, konsantre olmak için olabilir
Geçmişte insanların hayata bakışları, yaşamsal dinamikleri, zevkleri, hobileri, estetik algıları, hemen her türden tercihleri yakın ya da en azından anlaşılabilir, paylaşılabilir olurdu. Fakat eşini kaybeden insanların artık aynı havayı teneffüs edeceği yeni bir kişiden kaçmaya çalışması eski alışkanlıklarını yaşayamayacağından kaynaklandığını düşünmesinden dolayı yalnızlık onun için en güzel şey olmaktadır.
Anıları kirletmeden yaşamak en güzelidir. Çünkü o anılarda çok şeyler saklıdır. İlk aşklar dünyaya gelen çocuklar onların meyveleri torunlar insanı başka bir dünyaya götürürken yanlızlıkta artık alışkanlık hale gelir. Nedir bu yalnızlık? Herkes kendince anlam yaratır, kaç farklı tanımı vardır?
Geçip giden zamanda hep birilerini kaybederiz. Bazen sevdiklerimiz bu hayata veda eder, kimileriyle küseriz ya da aşık olduğumuz insanla yollarımızı ayırmamız gerekir. Sonrasında zaman bizi yavaş yavaş olgunlaştırır, hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını hissederiz. Halbuki bir şeyler yaşamalı, geçmişin gölgesinde değil de geleceğin izinde tüm yaşananlara rağmen devam etmeliyiz. İnsan bazen de kendine yabancılaşır, dünyaya ait hissetmediğini düşünür. Her insan hayatının bir döneminde benzer hisleri paylaşır.
Farklılıklarımızı, benzer olaylardan yaşadığımız çeşitli deneyimler oluşturur. Her insan özel ve değerlidir. Kendimize kalan tüm bu duygusal mirasımızı korumalı ve geliştirmeliyiz.
Yalnızlık çokta zor olan bir şey değildir. Büyütüp beslediğiniz evlatlarınızın evlerinin bir köşesinde yer bulamamanın verdiği endişe vardır. Onların huzuru sizin varlığınızla bozuluyorsa uzak durmaktan faydalı hiçbir şey yoktur. Bırakın onlar evlerinde besledikleri köpekleri ile mutlu yaşasınlar.
