Sustum artık bilesin, mühürlü dudaklarım,
Pembe güller açtıkça, döküldü yapraklarım.
Biliyorsun delice, bir sevdaya tutulduk ;
Unutulmaz bir aşkta, kolayca unutulduk !
Neden her şey bu kadar gerçeğinden uzakta,
Bedenlerin yerine, ruhlar neden azapta ?..
Gözlerin yakamozun ışığında duruyor ;
Çırpınan karanlığı, yüreğinden vuruyor !
Görmediğim bir rüya, irkilerek bakışım,
Kendi kendime şimdi, anlamsız haykırışım..
Duy beni, anla beni, dudaklarım mühürlü ;
Şu arz’ın pençesinde, herkes birer ölümlü !
Neyi bekliyor zaman kilitli kapılarda,
Kendisini arıyor, herkes tozlu yollarda.
Kafamızın içinde, taştan ağır yükümüz…
Fındık kabuğu kadar, koskocaman hükmümüz!
Başkası var gönlümde, senden de başka biri,
Günahsız bir mazlumun, kalbinde onun yeri..
Duman biziz, ateş biz.. semada ellerimiz ;
Mukaddes bir duaya, kilitli dillerimiz.
Yokuşlarda bitiyor, tükeniyor varlığın,
İçinde neler gizli, kim bilir her zorluğun ?
İlmek ilmek dokudum hayat denen kilimi ;
Ondan başka bilen yok, ahvalimi – halimi !
