Kalk ara ucunda ölüm olsa da,
Değmesin mızrağın okun kimseye !..
Nağmeye söz dizen dilin olsa da;
Değmesin mızrağın okun kimseye !..
Ekmeğini ara, yolunu ara,
Allah’ın sevdiği kulunu ara…
Soldurup attığın gülünü ara;
Değmesin mızrağın okun kimseye !..
Sabır çeşmesine erdiğin zaman,
Fark etmez dünyada gülmen , ağlaman…
Bana zor geliyor, sanki anlaman ;
Değmesin mızrağın okun kimseye.
Divana çıksa da, mülkü tarumar,
Eğler sultan olsa, halkı ahu zar…
Derdine ağlayan, kendine bimar ;
Değmesin mızrağın okun kimseye.
Vur toprağa, duvara vur taşa vur !..
Nasihatten anlamayan başa vur !..
İfrit olsan, salla salla boşa vur ;
Değmesin mızrağın, okun kimseye.
Hak yoluna isyan ile gidilmez,
Dünyalığa münakaşa edilmez !
Kimse niyetini, halini bilmez ;
Değmesin mızrağın okun kimseye.
