Ben karanlık yollarda tek başıma savaştım,
Kalbi kırık bir hazla, vatanıma ulaştım.
Yaralı bedenimin, çilesine alıştım..
Duvarların dibinden, sürüklendi tabutlar..
Mahkum koğuşlarında zincirlenmiş umutlar.
Güvenmedim güvenmem, Allah’tan başkasına,
Ağlamadım terkedip, gidenin arkasına..
Cehalet timsalinin, yapıştım yakasına ;
Sırtımızdan inmiyor, kara yüzlü tâgurlar,
Mahkum koğuşlarında zincirlenmiş umutlar,
Dar günümde peşimden, gelmedi hiç birisi,
Allah varsa yanında, teferruat gerisi..
Tek narada dağılır, Çakalların sürüsü ;
Dönüp dönüp duruyor, başımizda bulutlar,
Mahkum koğuşlarında, zincirlenmiş umutlar.
Sönmüyor şu bağrımız.. senelerdir yanıyor..
Kör bile düşmanını, taa.. uzaktan tanıyor..
Ne yazık ki çoğumuz, düşmanı dost sanıyor ;
Koyun postunu giymiş, saldırıyor aç kurtlar,
Mahkum koğuşlarında zincirlenmiş umutlar.
Devlet devlete düşmüş, nifak sarmış dünyayı,
Gözümüzden aldılar, gördüğümüz rüyayı.
İstemem ne saltanat, nede altın sarayı ,
Zor geliyor gönlüme çizilmiyor hudutlar,
Mahkum koğuşlarında zincirlenmiş umutlar !
