ANAM DERİM, BAŞKA SÖZ SÖYLEMEM…
O, zamanı sırtına alıp yürüyen bir kadındı.Sırtında yıllar değil,yıllara söz geçiren bir akıl taşırdı.Sabah güneşi gibi doğardı odalaraBir elinde yoğurt mayası,diğerinde çamaşır suyu,Gönlünde bir gül büyütür gibi büyütürdü bizi:Kimi zaman nasihatla,kimi zaman sessiz bir bakışla. Benim annemdi o…Ama sadece bana değil,Bir mahallenin terazisiydi.Çocukları ağırlığınca tartar,İyilikle, görgüyle, edeple ölçerdi.Mahallede bir çocuk ağlasa,O susardı önce.Çünkü...
Devamını Oku
