bir çocuğun gözünde açar
mor dağların yasemin uykusu
bir kaval sesi düşer ovaya
bozkırın ortasında gül açar
çünkü bir adam vardı
ayazda bile milletine güneş
adı: Mustafa Kemal Atatürk
bir ırmak gibi akardı halkın içinden
cepheye omzunda umut taşıyan analar gibi
yumruğu kınalı asker, kalbi çocuk
bir milletin kalbini harf harf dirilten
kitap gibi, marş gibi
bir halk ozanı gibi
bir önderdi, ateşle dövdü karanlığı
23 Nisan’da
dünya başını eğdi çocuklara
çünkü ilk kez bir millet
yeryüzüne “çocukbayramı” yazdı
bir çınarın gölgesine
dünyanın bütün çiçeklerini koydu
o gölgeyi büyüten
yine O idi Mustafa Kemal
her 23 Nisan
bir tebessüm olur memlekette
trampet çalınır,
küçük ayaklar adım adım yürür
ve gökyüzüne
el yapımı kuşlar salınır
çünkü bu bayram
yalnız oyun değil
bir milletin yeniden doğumudur
yıldızlar eğilerek dinledi nutkunu
çünkü o konuştuğunda
korku susar,
sevgi yürürdü kalabalıklarda
“Yurtta sulh, cihanda sulh”
derken,
yalnızca bir söz değil
geleceği işaret etti
çocukların gülüşünü sınır yaparak
o, gökyüzünü eğip alnımıza yazı yazdı
karanlıkla pazarlık etmeden
geceyi sabaha mühürledi
tahta sıralara umut koydu
bir meclis kurdu:
duvarlarında barışın nefesi
çivilerinde Anadolu’nun alın teri
toprak onunla öğrendi bağımsızlığı
göğün rengi onunla mavi
bir elimizde kalem
bir elimizde bayrak
çocuklar gibi inandık
çünkü bir milletin kaderini
çocuklara emanet eden
yalnızca bir liderdi: Atatürk
bak şimdi
Karadeniz’in köpüğünde
Ege’nin zeytin gözlerinde
Mardin’in serin taş avlularında
çocuklar oynuyor
yüzlerinde O’nun bıraktığı iz
şehit toprağına düşen ilk cemre gibi
şimdi
dil uzatanlar var gökyüzüne
kurduğu meclise, kurduğu hayale
ayıplar utansın, suskun yürekler utansın
çünkü bir ulusun onuru
bir adamın ayak izlerindedir
o izleri silmeye çalışan
kendi vatanını yalan eder
çocuklar büyürken
önce onun adını öğrenmeli
çünkü Atatürk demek:
toprağın alnına hürriyet öpmek
çocukların göz bebeklerine
gelecek haritası çizmek
bir ülkeye “sen varsın” demek
ey şimdi susan, unutan
hangi zaman dilimi
siler bir ulusun hafızasından
bu ulu sesi?
Atatürk
yalnız bir ad değil,
bir halkın yürürken ardına düştüğü
bir yemin
bir ömürlük teşekkür
bir çift mavi gözde
ülkeler kuran sabır
çocukların omzundaki Cumhuriyet
kitapları, şiirleri
ve anayasanın nabzını
bir okul zili gibi çaldı yüreğimize
O biliyordu
gülüşen çocuklar varsa bir ülkede
gelecek asla karanlık olamaz
O milletin çocuğuydu aslında
ve milletin kalbi
O’nun çocuklarındaydı
