Ben seni,
dokunulmaz harflerin arasına sakladım.
Ne adını anabildim
ne de unutabildim.
Gecenin kör kuyularında yankılanan bir ses oldun,
çağırdım, gelmedin,
sustum, duymadın.
Sen benim hiç başlamayan
ve asla bitmeyen hikâyemsin.
Ellerime çırpınan bir güvercin gibi konup
korkuyla uçan…
Gidip de dönmeyen rüzgârların adını fısıldayan…
İkimiz de biliyoruz, sevgili,
bazı aşklar gökyüzü gibidir;
ne yere iner,
ne de tutulabilir.
Sen, avuçlarımın arasından
sonsuzluğa süzülen bir buluttun.
Ne zaman gözlerini arasam,
bir engel dikildi aramıza:
bazen zaman,
bazen yollar,
bazen de kendimiz…
Ve şimdi,
bir uçurum kenarında rüzgâra bırakıyorum adını.
Belki bir gün bir yabancının dudaklarına değer,
belki de hiç kimse seni benim gibi sevemez.
Ama bil ki,
bazı yürekler ne yere konar
ne de bir elde tutunur.
Bazı aşklar sadece uçmak içindir.
