Ben, bir çingenenin lehçesinde
sürgün ettim bütün zaaflarımı ve
uçurumlarda açan çiçeklerimin düşlerini öldürdüm…
….
Biliyor musun paşam,
biz ikimiz
uzun metrajlı kederlerle
bir aşk öldürdük bugün…
Hani diyorum
ne güzel olurdu
en baştan sevmek seni
Ne güzel olurdu…
Kimseler duymadı belki
Kimseler görmedi
yüreğimin zulasında,
geceye ninni söylediğimi.
Birtek sen gördün
Sen bildin
Sen ..
Artık,
gözü dönmüş anılarımın
içinde sakladığım biriyle
adsız, kimliksizim
adressizim.
Umutlarım yastık altı
Yüreğimin kuytularındaki
çiçekler soldu,
ama
adressiz sevdama vatansın hâlâ
bunu bil istedim..
şimdi
sevdamıza vedalar asıp giderken
yüreğin,
yaralanmış hüznün tutanağında
sonsuzluğa açık bir aşk olarak kaldın..
Karalama defterine gömerken bütün anıları
Birtek geceler duydu isyanımı
Sen duymadın..
Ben kavimler dolusu yalnızlıklar içindeyken,
sen hep gittiğimi sandın.
Oysa,
gözlerime yağmurları giydirip,
ben hep sende kaldım çingenem….
