 ELLERİ KINALI SU..Gözlerimin kırsalında hüzünler örüyorum nasırlı parmaklarımlaDarmadağın yürekleri sorguluyorum aklımın takılıp düştüğü karanlıklardaÇapaklı uykusuz gözlerimle Altı çizilmiş sözcüklerle saçmalayan dilime Usulca sus diyorum.Rastgele bir düşte uykularıma batıyor yaralı su ve minik kınalı elleriSessiz bir lisanla kaldırımın yüzüne utançla bakarak bırakıyorum ölü küçük bedeniniDerme çatma bir günün akşamında Bir ananın ilahi dilleri hepten susuyor sessiz çığlıkları karanlığa karıaşıyorElleri kınalı kuzusunun gözlerine demirliyor gözlerini Daha dün koklayıp öptüğü topraklara belenmiş kendine yabancılaşmış yüzünde dolaşıyor ürkek elleriöyküsü yarım, sesi kısık, siyaha boyanmış neşesi solarken Aklında omurgasız bir sapığın çirkin ifşası turluyorSırtından vurulmuş umutlarıyla kayıp suretine bakıyorum utanarakyüzümün coğrafyasında susturulmuş çocukların tasvirlerini taşırken Nice hüzünlü hikayeleri katlayıp koyuyorum dilimin cebineDaha ne kadar diyorum Ne kadar kirlenecek su’lar..Şimdi insan kalanların sedir altına gizlenmiş kıbleye dönük sabrıyla Hasır altı edilmiş umutlarını Düzenin adaletsizliğinde habire sessizce kefenlere beliyorumve yürek ile akıl arası arafta saf tutuyorum o masum minik bedenlere.. |
ELLERE KINALI SU
