O sabah şehir uykusunu henüz silmemişti,
Güneş, dudaklarını usulca büküyordu ufka.
Sen geldin…
Yüzünde rüzgârın ilk çizgisi, üstünde yaz olmayan bir Haziran serinliği.
Benim içime karanfil gibi düştün.
Kokusuz, adı konmamış,
Sapasağlam bir yerin oldu kalbimde.
Bütün aylardan yalnızca Haziran, sana benzerdi Artık.
Sıcağın içindeki serinliği sen getirmiştin,
ben bunu yıllar sonra anladım.
Gittin.
Ve bir şehrin bütün istasyonları sustu.
Trenler geldi ama kimse inmedi içimden.
Ben hep seni bekledim
Bilet almadan, saat sormadan, yalnızca sesini duymak için içimde.
Haziran o günden beri kırık bir bardak gibi duruyor zamanın masasında.
Ne içilebiliyor içinden, ne atılabiliyor çöpe. Kenarından dudağımı kesiyor geçmiş.
Seninle konuşmadık.
Ben her gece seninle sustum.
Gecenin dudağına konan kelebek gibi kırılgandım, ve hâlâ öyleyim.
Haziran’da yanar içi insanın.
Toprak sıcak, gökyüzü sessizdir.
Ve senin gidişin
Bir yaz öğlesi gibi; ne gölge kalır ardında,
ne de kaçacak bir serinlik.
Ben seni sevdim…
Yanaklarım güneşte çatlarken, bir yudum su gibi. Gözyaşlarımla suladım içimi.
Kızgın bir kaldırım gibi yürüdüm ardından, taş taş seninle.
Sen gittin.
Şehir hâlâ aynı yerde duruyor.
Ben, o gün orada kaldım.
Bir gölgede, üzerine senin adını kazıdığım kaldırım taşında.
Haziran’da ölmek zor, kardeşim.
Aşk sarı sıcak; dudağında buhar olur, göğsünde yangın.
Kalbim hâlâ su isteyen bir toprak,
Ve sen, bulutlara çoktan karışmışsın.
Biliyor musun,
Bu mevsim hep suskunlukla başlar.
Sinekler bile susar.
Yalnızca eski bir aşkın sesi camdan içeri girer,
Ve ben
O gözler bana neden Haziran’da rastladı? Diye sorarım kendime her sabah.
Sıcak geçer, gölge geçer, gözyaşı bile kurur bu ayda.
Ama senin adın,
İçimde hâlâ bir güneş çarpması gibi durur.
Artık ne kuş sesleri sevindiriyor beni,
Ne de çiçekler çare…
Çünkü ben seni bir ayda sevmedim.
Sen bir ayda gittin.
Haziran’a sığmadın sen, ben de sana…
İçimde hâlâ yerin var
zaman sana dar geliyor artık.
Ve bil ki; adını kimse bilmiyor bende,
Her Haziran “kalbime daha az sığıyorsun.
Haziran’a bir şey sığmaz artık.
Ne dua, ne veda, ne de özlem.
Adın…
Adın, göğsümde hâlâ bir yangın yeri gibi aşk..
