Hoşçakal… Bir kelime, ama içinde tüm hayatı taşıyan bir anlam barındırır. Ve bu kez, hoşçakal diyorum, sana. Sadece bir ayrılık değil, aynı zamanda bir yeniden doğuş. Bu yazının her kelimesi, bir adım öteye gitmek, özgürlüğün ve gerçekliğin peşinden sürüklemek için yazıldı. Senin gibi, kibirle donanmış, insanlığa sırtını dönüp sadece kendi çıkarlarına tapanların arasından geçerken, kendi yolumu bulmak adına bu adımı atıyorum.
Hoşçakal… Bir zamanlar beni dinleyen, umutla bakan gözlerinin yerini, yüreğime hissetmediği duyguları miras bırakan bakışlar aldı. Duruşun, içindeki hoşgörüyü değil, yalnızca kibiri yansıtır oldu. Biliyorum, senin dünyanda sevgi ya da insanlık, sadece bir sözcük olarak kalıyor, oysa ben varlığımı insanlıkla ördüm, sevgiyi içimden taşıdım.
Ama şimdi… Bu söz, bana da bir anlam taşıyor. Hoşçakal, bu yolda seninle yürümek bana ait bir yol değil. Her adımını attığın o dar dünyandan, artık ben ayrılıyorum. İçinde başka bir insanlık var, başka bir umut var. O yüzden, hoşçakal diyorum sana, kibirle ördüğün o duvarların ardında hapsolmuş olan tüm kalbimle.
Bunu duymayacaksın belki. Zihninde her zaman haklı olmanın, “doğru” olduğunu düşünmenin güzelliğiyle sarhoşsun. Ama bilmelisin ki, bir gün uyanacaksın. O zaman anlayacaksın ki, insanlık, içindeki sevgidir; ne para, ne güç, ne de başkalarının seni onurlandırması. İnsanlık, kalpten kalbe bağlanmaktır. Ve ben, bu bağları hep sevgiyle ördüm.
Hoşçakal, sana. Bu yazı, sana dair bir anı değil, bir derstir. Bir derstir ki, anlamazsan, kaybedeceklerin sadece senin dünyan olur. Benim dünyamda yerin yok. Benim dünyamda insanlık, hoşgörü ve sevgi var. Senin dünyanda ise kibir, yalnızlık ve boşluk.
Artık gidişin, benim için bir kayıp değil, bir kazanç. Yeni başlangıçlar, geride bırakılanların karanlığından doğar. Ve ben, her adımımda ışığa daha yakın oluyorum. Çünkü bu dünyada kibir, insanın en büyük düşmanı, ama sevgi en güçlü yol arkadaşıdır. O yüzden diyorum ki, hoşçakal, içindeki karanlıkla, hoşgörüsüzlükle ve kibirle birlikte…
Benim yolumda, yürek var. Gönül var. İnsanlık var. Hoşgörü var. Sevgilerle, her ayrılıkta bir umut var. Ben, seni geride bırakıyorum; ama senin de kendi yolunu bulmanı diliyorum. Her ayrılış, bir uyanıştır. Bu yüzden, hoşçakal. Yalnızca, hoşça kal.
