Öldürecek biliyorum
birgün öldürecek beni
elem
keder sarmalı
özlem yüklü bir yalnızlık
yine dumanlı başım
kimsenin olmadığı gurbet sabahlarında
güne ürkek başlayan bir serçe gibi yalnızlığım
üşüyen tenimi
sana dair düşlerimi
en mavi umutlarımı ısıtırım özlemleminle
ve çocuklar gelir aklıma
kadınlar
kızlar
masumca cocuklar
neden
neden bu savaşlar
hangi amaç uğruna
kazanan kim
kim kaybeden
ben neden üşüyor
neden üzülüyorüm
insanlık cenderede can çelişirken
alın başımda dolaşan kara bulutları
kin
nefret
öfke sizin olsun
dokunmayın
özlemle kavrulan yalnızlığıma
kanatmayın tenimi
kaybeden insanlık
kanayan ben olurum..
