Gece gündüze kardeş, paylaşırken geceyi
Bir ömür geldi geçti senin yerin dolmadı
Hiç kimse çözemedi aşk denen bilmeceyi
Benim dediğin dünya , hiç kimseye kalmadı
Ne çok şey gördü gözler, neler duydu kulaklar
Neler olup bitiyor inan aklım almadı
Neden ardı ardına geldi onca ulaklar
Benim dediğin dünya , hiç kimseye kalmadı
Mal, mülk, para, şan , şöhret, nasılda bitti hepsi
Hiç kimse diyemiyor benim gülüm solmadı
Boşalıp gitti işte meyler sunduğun tepsi
Benim dediğin dünya, hiç kimseye kalmadı
Her gelen çekip gitti, bir arşın bezi ile
Hiç kimsenin o yeri , bil ki asla dolmadı
Yergiler yaptı çoğu, garip bir sezi ile
Benim dediğin dünya, hiç kimseye kalmadı
Kimi de mah yüzüne, çekti kalın bir astar
Birileriyse yiğit, inan hiç alçalmadı
Kalbini açmış aşka , diyor ki sen de göster
Benim dediğin dünya , hiç kimseye kalmadı
Bunları bile bile, aşkla yürüdüm sana
İçimdeki o çocuk hep yaşadı, ölmedi
Bizi bilmeyen bilsin kafa tuttuk cihana
Benim dediğin dünya , hiç kimseye kalmadı
Doğru değilse sözüm , de ki yalansın yalan
Olmadığın anlarda benim yüzüm gülmedi
Bir gün çekip gidersen, gerçekler olsun kalan
Benim dediğin dünya , hiç kimseye kalmadı
Bir Peri’nin sözleri, düştü dilden kaleme
Yıllardır yol bekledim, o da çıkıp gelmedi
İçimdeki bu girdap, örnek olsun aleme
Benim dediğin dünya, hiç kimseye kalmadı..
