Zamanın dişleriyle kemirdiği bir sabah,
Sokaklarda şeker kıran çocuk sesleri,
Gözlerinde bayramı yeni öğrenen bebekler,
Ve ben, yılların suskunluğu içimde, seni bekliyorum.
Yeni evlerin pervazına asılmış mutluluk,
Kına kokulu avuçlar, kapılarda dualar,
Ama masamda eksik bir ses,
Bardağımda bekleyen soğuk bir çay.
Yollar insan taşıyor sırtında,
Gülüşler düşüyor kaldırımlara,
Ama senin gölgen uğramıyor eşiğe,
Kokun kayıp, sesin eski bir radyo cızırtısı.
Gel, zaman sende durulsun,
Saatler şaşırsın, akrep uyusun,
Ayrılıklar uykusuna dalsın,
Ve biz, eksik kaldığımız yerden tamamlanalım.
Şimdi bayram, ama eksik,
Sofrada payı ayrılmış boş bir tabak,
Kendi kendine susan bir sandalye,
Ve camın ardında bekleyişe durmuş gözlerim.
Eskiden ellerinle tutuşturduğun harçlıklar,
Avuç içi sıcaklığınla kutsanmış mendiller,
Sesindeki eski bayramlar,
Şimdi rüzgârın peşine takılmış gidiyor.
Ellerimde eski bayramların izleri,
Duvarlar, yılların suskun tanıkları,
Bir tebessüm bırak kapıma,
Ve dünyabayramı yeniden öğrensin.
Gel de bayram, bayram olsun.
Zamanın acelesi dinsin,
Saatler yavaşlasın,
Ve ayrılık kelimesi, unutulsun.
