Haziran’a bir not bıraktım bu sabah:“Onu gördüm yine rüyamda,gökyüzü turuncuydu,elleri hâlâ ceplerindeydi…” Serin bir gölgeydi bakışı,sanki gülümsemeyi unutmuş bir çocuk gibi.Ama içimde hâlâbir yaz mevsimi gibi çiçek açıyordu adı. Gittiği sabah,içimde bir saat durmuştu.Zaman hâlâ yürürkenben hep o durakta bekledim. Bir mendil kadar hüzün,bir tren camı...
Devamını OkuO sabah şehir uykusunu henüz silmemişti,Güneş, dudaklarını usulca büküyordu ufka.Sen geldin…Yüzünde rüzgârın ilk çizgisi, üstünde yaz olmayan bir Haziran serinliği. Benim içime karanfil gibi düştün.Kokusuz, adı konmamış,Sapasağlam bir yerin oldu kalbimde.Bütün aylardan yalnızca Haziran, sana benzerdi Artık.Sıcağın içindeki serinliği sen getirmiştin,ben...
Devamını OkuAdamlık bir gömlek değil ki giyip çıkarasın,Bir etiket değil ki her ortama yapıştırasın.Adamlık, sabahın kör karanlığındaEkmeğini ararken, çocuğunun hayalini de sırtlamaktır.Gece herkes uyurken, sevdiğinin alnına huzur bırakabilmektir.Adamlık; gür sesle değil, yumuşacık bir “Ben buradayım”la başlar. “Adamım” diyor ama…Kendi gölgesini bile...
Devamını OkuHerkes doğduğu avlusunu sever…Çünkü orası kalbin ilk çırpınış yeridir,ilk düş, ilk diz kanaması,ilk gülüş, ilk “gel içeri artık” sesi. Güneşin başka türlü battığı,ekmeğin yanına tuz kadar anı serilen yer…Annenin serin eli,babanın gölgede bıraktığı sigara kokusu,kardeşinin koştura koştura büyüdüğü taşlık. Avluda serili...
Devamını Oku"Benim güzel zeki annemin çocuk telaşında saklı sadakat dersi" Bazı çocuklar sessizce büyür. Annem öyle değilmiş . O, zekâsıyla kımıldayan, merakıyla dünyayı kurcalayan bir çocuktan fazlasıymış. Düğmeden damak çatlatan yemek uydurur, iplikle oyun kurarmış. Mahalledeki büyük ablalatından öyle yada böyle renkli...
Devamını OkuBir duvar kenarında doğdu,Adı duyulmazdı, sesi cılızdı belkiRüzgâr tanırdı onu,Her sabah, göğün kederli yerinden uçarcasına geçerdi. Kırık kanatlı bir serçeydi,Ne şarkılara sığdı,Ne gökyüzünün bildiği kuşlara benzedi.O, sessizliğin içinden çıkan bir çığlıktı. Kanadında çocukluğun kırılmış oyuncakları,Gözlerinde büyümek zorunda bırakılmış bir kız çocuğunun...
Devamını OkuBir ülkenin en derin kökleri, annelerin ellerindedir. Toprağın altındaki nehirlerin, dağların, ormanların taşıdığı sırlar gibi, annelerin gözlerinde bir okyanus gizlidir. O okyanus, denizlere benzer. Bazen hırçın dalgalarla coşar, bazen bir çiçeğin kırılgan rüzgârında usulca sallanır. Ama her zaman yeniden doğar, asla tükenmez. Anneler, görünmeyen...
Devamını OkuSusmakla başladı,içime doğru büyüyen eski zaman göçleribir çiçeğin boynunu bükmesi gibibilmeyenler baktı, ben bildim…sustum. Ben hiç eğilmedim alnıma kazınan yazıya,ne kalemim razı geldi yalanane kelamım diz çöktü boş sevdalara.Yine de umut ettim…elleri kirli bir geleceğeyüreğimle süt döktüm. Hatırlıyorum,balkonların diliyle konuşan geceleri,babamın hıçkırığını duymakbir çocuğun ömrünü...
Devamını OkuBir evin içinden geçtimduvarlar annemin elleri kadar sıcak,ama sesler hep aceleci.Çaydanlığın buharındakendime bir masal yazdım,her yudumdabiraz daha büyüdüm. Koltuklar ağırdı,çünkü üstlerindeyorgun akşamlar otururdu.Babamın ceketi duvarda değil,omzunda taşırdı kışı.O gülümseyinceçamaşır ipinde serçeler öterdi sanki. Ben mi?Ben bir halının desenine gizlenmiş çocuktum.Bazen bir kuş olurdu...
Devamını OkuBir mendil düştü çocukluğumun cebinden,Annem kokuyordu…Kimi zaman aç kaldığımdaKimi zamansevgiye doyduğumdaHep oradaydı:Avuç içi kadar umut,Kenarında mor iplikten dua… Kendimden geçtim bir sabah vakti,gökyüzü benden daha suskundu.Annemin omzundan düşen yorgunluğuyerden alıp cebime koydum.O an anladım,bazı yükler valize değil, yüreğe sığar. Babam?Sesinde kaldı en çok özlediğim sessizlik.Bir hıçkırık...
Devamını Oku
