Herkese soruyorum sözü olan söylesin
İnsana kıymak nedir, sonumuz kara toprak
Dostluğun makamında gözü olan söylesin
Yaşam dediğin ne ki savrulan kuru yaprak
Elbette ki olamaz burada baki kalan
Büyük vebal altında ömrümden ömür çalan
İnanırım hiç onmaz boşa ahımı alan
Habersizce toprağa evrilen kuru yaprak
Vuslatlar kolay değil budur aşkın yasası
Yalnız sevene değer yalnızlığın tasası
Kestirmeden söylerim uzun sözün kısası
Acılardan eleme çevrilen kuru yaprak
Bugün yarını bilmez zaman hep böyle akar
Rüzgarlar tersten esse,önde ne varsa yıkar
Güçsüzleri savurur canını fena yakar
Azrailin önünde kıvrılan kuru yaprak
Bize can veren Mevlam, günü gelince alır
Benim deli dağlarım yalnız sana alçalır
Gidenlerden geriye sadece hüzün kalır
Özlemin ateşinde kavrulan kuru yaprak
Bir Perinin dizinde gün geçer zaman geçer
Yaşamın yasası bu, herkes ektiğin biçer
Çoğu zayıf olanı kendine kurban seçer
Toprakların bağrına devrilen kuru yaprak
